Arme pizzakoerier

Binnen een seconde sta ik naast de beste man. Binnen een andere 0,001 seconde observeer ik de omgeving, een groep donkere mensen hebben zich inmiddels om ons heen verzameld, ‘is dit positief voor ons of juist niet? Zijn we in gevaar op dit moment?’ grappig dat je zoveel kunt denken in zo weinig tijd. De verpleegkundige in mij reageert daaropvolgend als eerst, “Sir, are you oke?” “Sir, please do you have something?” verrassend genoeg zegt de man niets, terwijl hij inmiddels wel is opgestaan, de pizzascooter ligt naast ons en een omstander zet het ding uit. Als ik weer vraag hoe het met hem gaat en of hij gewond is, kijkt de pizzakoerier mij aan en zegt: “I’m oké”. Vanbinnen dank ik God dat het zo veel anders had kunnen aflopen.

Het begon als een vrolijke dag. De vogeltjes floten om 6:30uur al vrolijk en ik stapte in de auto richting stage. Terwijl ik per ongeluk iets te hard reed op de snelweg en de eerste flits die voor mij was bedoeld, heb gezien, was het een fijne drukke, maar leuke dag. De inspectie kwam langs dus alles moest perfect op orde zijn. Of anders gezegd: heel veel moeite voor een man en vrouw in een strak pak die niet eens een stap binnen onze ward hebben gezet.

Toen ik terugkwam, gingen we met een groep van vier (AJ, Mathijs, Thom en ik) boksen! Dat was een zeer interessante ervaring. Na een super zwaar uurtje, maar ontzettend leuk, en met heel veel spierpijn daarna, verlieten we het prachtige oude pand.

Om 20:00uur zaten Anne-José en ik weer in de auto. Even lekker wat eten.. Dat liep wel wat anders af. Terwijl we verschillende stopstraten passeren zegt AJ: “ik vind het maar eng deze straten, je ziet heel slecht of er toch wat aan komt”. Als reactie daarop kijk ik extra goed bij de volgende stopstraat. Terwijl ik langzaam weer op trek om de drukke straat over te steken, is hij daar ineens. De pizzakoerier. Op een scooter, motor ding. Het ging in slowmotion, (zoals in een film) maar tegelijk heel snel. Voor ik het wist botste ik tegen hem aan. Als reactie daarop trok ik de handrem op, waardoor we in een klap stil stonden en sprong ik uit de auto.

Anne-José was nog slim om tegen mij te zeggen: “Eer wil je misschien de autosleutel uit het slot meenemen?” Thanks Anne, anders had onze car ook nog gestolen kunnen worden (je weet maar nooit hier). Wat daarop volgde was een hele avond bij de politie, waar we stiekem nog best wat gelachen hebben, we zijn weer een hele ervaring rijker, helemaal nadat we tot de conclusie waren gekomen dat we zelfs in Nederland nog nooit in aanraking met de politie zijn gekomen.

Wat ik hieruit geleerd heb?

      1. Een pizzakoerier heeft alles voor zijn job over. Hij kijkt als eerst of de pizza’s nog heel zijn. (wat nog zo was ook!)
2. Als je een hele avond bij de politie zit, en je als laatst ’s middags om 13:00uur iets hebt gegeten denk je de hele tijd aan de pizza’s, die nog in de bak van de pizzabrommer die je hebt aangereden, zitten.  
3. Politieagenten kunnen best lief zijn.
4. Een politiegebouw lijkt vanbinnen gewoon op de Ikea -ik citeer Anne-José.
5. Alles gebeurt met een reden, ik rij nu een stuk voorzichtiger (vindt AJ ook niet zo erg).
6. Nog langer stoppen bij stopstrepen.

Een bizarre after-dag, maar nog steeds evenveel aan het genieten hier. Deze week weer heel veel ervaringen rijker, ook nadat ik voor het eerst in mijn leven gesurft heb -wat dus echt ontzettend leuk is!-, we met z’n allen naar de cheese market zijn geweest en we heel veel kaas hebben gegeten & gekocht, toch een beetje Nederlands hier..

En nu? Nu kunnen we lekker rijden in onze 'nieuwe' leen auto en heel goed opletten in het verkeer!