Eenentwintig dagen. Nog 3 weken en 1 dag. Dan ben ik op weg. Dan zweef ik over de wolken, onderweg naar een nieuw avontuur. Een warme toekomst tegemoet.
Maandag kreeg ik een telefoontje. Den Haag. "Goedemiddag, ik wil u graag meedelen dat uw visum klaar ligt". Ik had het nooit zo snel verwacht. Ontzettend blij stapte ik woensdag in de trein.
Vanuit het treinraampje kijk ik naar de weilanden die voorbij schieten, naar de bruggen die we over gaan, wat zal mijn uitzicht straks zijn? Kun jij je dat voorstellen, we hebben het zo goed voor elkaar hier in Nederland. Wij Nederlanders zijn bruggenbouwers, spontane, directe, gekke en liefdevolle mensen. Kritisch, eerlijk, we zeggen waar het op staat, maken plannen, zetten door en houden van ons land. Daar staan we voor, zo zijn we. Afrikaners? Warme mensen, dol op 'braaien', open en altijd iets over hebben voor een ander. Dat is wat hen kenmerkt. Ik ben super nieuwsgierig naar de rest, naar wat Afrika is, naar de geur, kleur en de cultuur. Haring? Zullen ze dat lusten daar?
"Wij Nederlanders zijn bruggenbouwers; spontaan, direct en liefdevol"
De lieve mensen, mijn werk in de thuiszorg, mijn school, alles ga ik achterlaten. De andere kant is dat ik de zorg voor mensen daar ga doorzetten, nieuwe lieve mensen daar ga ontmoetten en mijn school opdrachten daar ga afronden. Ik ga reizen en heel veel mooie dingen zien. Waar ik altijd van droomde wordt werkelijkheid. Dat vind ik zo ontzettend tof! Dat niet alleen, ik ga ontzettend veel familie ontmoetten. Mijn oma, ooms en tantes, neefjes en nichtjes, sommigen nog nooit gezien, dat wordt heel bijzonder.
De reis begin ik niet alleen. Samen met mijn ouders, broers en zussen en hun 'aanhang' gaan we eerst de bekende 'Tuinroute' langs. We beginnen in Kaapstad en trekken langs de kust naar boven, naar Johannesburg. Dan vlieg ik samen met oma terug naar Kaapstad waar ik een paar nachtjes logeer. Hierna gaat mijn eigen avontuur echt beginnen!
Tijd is maar een begrip zeggen ze. Maar ik ben stiekem al aan het aftellen. Nog iets minder dan 12 uur en twintig dagen. Dan ben ik op weg. Dan zweef ik over de wolken onderweg naar een nieuw avontuur.
Oud, blank, zwart, jong, gek, grappig; er lopen ontzettend veel verschillende mensen rond. Het is leuk om er naar te kijken, iedereen een andere bestemming en een ander verhaal. Inmiddels zit ik bij de gate van mijn vliegtuig op Schiphol. De reis is nu echt begonnen!
Door een klein foutje bij het reisbureau reis ik nu alleen naar München en daar komen vanavond mijn ouders en broers en zussen ook aan met een ander vliegtuig. Vanaf daar vliegen we samen verder naar Kaapstad. Maar ergens vind ik het niet erg meer, omdat het nu nog meer voelt als mijn reis. Wel mis je natuurlijk de samen pret aan het begin. Ik merk dat ik het leuk vind om te zien dat ik nu al onafhankelijk mijn weg ga.
