Verschrikt voel ik hoe mijn voet weg glijd, ik herpak mij net op tijd en grijp een rots vast die mij houvast bied. Ik kijk achterom, Anne-José loopt vlak achter mij, met bezweette koppen gaan we door. Een paar weken geleden was tafelberg aan de beurt. Met een prachtig uitzicht hebben we samen twee uur rond gelopen op tafelberg (moet je nagaan hoe groot tafelberg is!).
Ik moet terug denken aan een weekend weg een paar weken daarvoor. Het voelt alsof we elk weekend exciting dingen hebben gedaan en hebben en eigenlijk is dat ook zo. We waren met z'n tweetjes een weekend naar Gansbaai. Een baai dat bekend staat om zijn walvissen, helaas zijn die al een paar weken daarvoor vertrokken. Nee, wij kwamen niet voor de walvissen, maar voor de haaien! Vroeg in de morgen vertrokken wij, en reisden we af naar het kleine dorpje. Onderweg langs Hermanus, door bergen, afgelegen restaurantjes met mooi uitzicht en tot slot, onze bed & breakfast. Schattig, klein en te leuk! Zo leuk dat we het laatste weekend in Zuid-Afrika alvast nog een nachtje hebben geboekt. O, ja, terug naar de haaien. Toen we het dorpje hadden ontdekt en in een soort stamkroeg de vette hamburger uiteindelijk naar binnen hadden gewerkt, stonden we na een heerlijke nacht slapen om 6 uur op de boot. Daar hebben we echt de grootste haaien ooit gezien, en ook toen we in het ijskoude water zaten konden we de haaien van nog dichterbij zien (als ik hem wilde aanraken had het gekund - wat ik natuurlijk niet deed, dan had ik nu dit verhaal namelijk niet meer kunnen typen-), echt een onwijs toffe ervaring!
In het weekend maak ik veel exciting dingen mee, maar op stage ook. Kinderen die bloed spugen, neussondes die ingebracht moeten worden en patienten die overlijden (ja helaas hoort dat er ook bij).
Het is ontzettend leerzaam, en ik ben blij dat ik elke dag weer van alles mee mag maken. Met veel kinderen heb ik echt al een band opgebouwd, ik vind het jammer dat ik de fotosessies niet kan delen, maar het is heerlijk om met de meiden te kletsen, selfies te maken en spelletjes te gaan doen. Dan gun ik hen die plezier ook zo erg, helemaal omdat je zelf ook weet dat hun toekomst lang niet altijd makkelijk gaat worden. Dat heb ik helemaal gezien toen ik mee mocht op huisbezoek. We vertrokken rond 9h00 richting Mitchels plain. Een grote township waar blijkbaar veel patienten vandaan komen.
We gingen naar de iets betere townships (van steen kleine huisjes) en naar de echte 'krotten'. Zo'n bizar idee dat als de kinderen beter zijn ze dan daarheen weer terug gaan.
Inmiddels is hier de zomervakantie begonnen en hoewel ik dit typ terwijl het regent (ja, echt), gelijk alle wegen overstroomd zijn en ik zo niet naar mijn stage kan, is het normaal erg lekker weer! Afgelopen maandag kwam de soort van coach van St Joseph's Home naar ons (interns) toe om te vragen of we even een holiday programma in elkaar wilde zetten. Daarbij gaf ze mij en een andere intern de verantwoordelijkheid. Het was exciting, leuk, tof en spannend tegelijk, maar bovenal een echte uitdaging. Deze gingen wij natuurlijk gelijk aan. Na een week heel hard denken en rond rennen en bellen, hebben we een programma - die as maandag begint - in elkaar kunnen zetten voor alle kinderen die overblijven. Veel kinderen gaan naar huis in de vakantie of worden ge-discharged. Een groep van ongeveer 50 kinderen blijft over, waarmee we naar het strand gaan, veel spelletjes buiten gaan doen en kerstkaarten mee gaan maken. Ik vind het echt heel erg leuk om naast verpleegkundige dit er ook bij te doen, die gezichtjes alleen al als ik ze vertel dat we volgende week woensdag naar het strand gaan..
Ik moet terug denken aan een weekend weg een paar weken daarvoor. Het voelt alsof we elk weekend exciting dingen hebben gedaan en hebben en eigenlijk is dat ook zo. We waren met z'n tweetjes een weekend naar Gansbaai. Een baai dat bekend staat om zijn walvissen, helaas zijn die al een paar weken daarvoor vertrokken. Nee, wij kwamen niet voor de walvissen, maar voor de haaien! Vroeg in de morgen vertrokken wij, en reisden we af naar het kleine dorpje. Onderweg langs Hermanus, door bergen, afgelegen restaurantjes met mooi uitzicht en tot slot, onze bed & breakfast. Schattig, klein en te leuk! Zo leuk dat we het laatste weekend in Zuid-Afrika alvast nog een nachtje hebben geboekt. O, ja, terug naar de haaien. Toen we het dorpje hadden ontdekt en in een soort stamkroeg de vette hamburger uiteindelijk naar binnen hadden gewerkt, stonden we na een heerlijke nacht slapen om 6 uur op de boot. Daar hebben we echt de grootste haaien ooit gezien, en ook toen we in het ijskoude water zaten konden we de haaien van nog dichterbij zien (als ik hem wilde aanraken had het gekund - wat ik natuurlijk niet deed, dan had ik nu dit verhaal namelijk niet meer kunnen typen-), echt een onwijs toffe ervaring!
 |
| Gezellig in een kooitje in ijs koud water. |
Het is ontzettend leerzaam, en ik ben blij dat ik elke dag weer van alles mee mag maken. Met veel kinderen heb ik echt al een band opgebouwd, ik vind het jammer dat ik de fotosessies niet kan delen, maar het is heerlijk om met de meiden te kletsen, selfies te maken en spelletjes te gaan doen. Dan gun ik hen die plezier ook zo erg, helemaal omdat je zelf ook weet dat hun toekomst lang niet altijd makkelijk gaat worden. Dat heb ik helemaal gezien toen ik mee mocht op huisbezoek. We vertrokken rond 9h00 richting Mitchels plain. Een grote township waar blijkbaar veel patienten vandaan komen.
We gingen naar de iets betere townships (van steen kleine huisjes) en naar de echte 'krotten'. Zo'n bizar idee dat als de kinderen beter zijn ze dan daarheen weer terug gaan.
Inmiddels is hier de zomervakantie begonnen en hoewel ik dit typ terwijl het regent (ja, echt), gelijk alle wegen overstroomd zijn en ik zo niet naar mijn stage kan, is het normaal erg lekker weer! Afgelopen maandag kwam de soort van coach van St Joseph's Home naar ons (interns) toe om te vragen of we even een holiday programma in elkaar wilde zetten. Daarbij gaf ze mij en een andere intern de verantwoordelijkheid. Het was exciting, leuk, tof en spannend tegelijk, maar bovenal een echte uitdaging. Deze gingen wij natuurlijk gelijk aan. Na een week heel hard denken en rond rennen en bellen, hebben we een programma - die as maandag begint - in elkaar kunnen zetten voor alle kinderen die overblijven. Veel kinderen gaan naar huis in de vakantie of worden ge-discharged. Een groep van ongeveer 50 kinderen blijft over, waarmee we naar het strand gaan, veel spelletjes buiten gaan doen en kerstkaarten mee gaan maken. Ik vind het echt heel erg leuk om naast verpleegkundige dit er ook bij te doen, die gezichtjes alleen al als ik ze vertel dat we volgende week woensdag naar het strand gaan..
Ondertussen vullen wij onze dagen verder op met paardrijden langs het strand, nog meer bergen beklimmen en etentjes op het strand. Zoals je vast had gemerkt was het alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb. De laatste weekjes zijn begonnen hier we zijn alweer bezig met het doen van de laatste leuke activiteiten. Dan vraag je je misschien af; laatste weekjes? Misschien wist je het al wel maar we gaan nog een paar weken reizen! Onder andere Namibië & Botswana gaan we ontdekken. Deze reis gaan we natuurlijk met het uiterste geweldige leuke stel Petra & Hugo doen en mijn aller liefste maatje Anne-José. Met natuurlijk een 4x4 car. Nu de reis steeds dichterbij komt, komt afscheid nemen van mijn stage ook steeds dichterbij. Lastig vind ik dat, juist nu ik zo veel van ze ben gaan houden, maar ik vind het een fijn idee, dat ik ze een beetje liefde heb kunnen geven dit halfjaar.
Op naar nog meer exciting things!
Op naar nog meer exciting things!
