Een drukke student

Shirtjes, boeken, schriften, papieren, overal waar ik kijk liggen spullen. Maar dan ook echt overal. Ik moet nodig mijn kamer eens opruimen. Dat komt er van als je overal druk mee bent. Dan kom je gewoon niet meer toe aan die kleine (in studenten ogen onzinnige) dingen. Waar ik dan druk mee ben?

MPS de Zonnebloem

Afgelopen week kwam ik weer thuis van mijn stage. Ik heb een stage waarbij je een hele week weg bent. Misschien ken je het wel. De Zonnebloem is een organisatie die dagjes uit en vakanties regelt voor mensen voor wie het normaal gesproken lastig is. Zoals mensen die lichamelijk beperkt zijn. Nu heeft deze organisatie ook een eigen schip. Dit schip gaat elke week naar verschillende plekken, waardoor de mensen ook echt lekker weg zijn. Op dit schip ga ik dus mee. Om de twee weken. Het is echt een aanrader om als gast mee te gaan met dit schip. Je wordt ontzettend goed verzorgd, je bent altijd koning en de mensen die er ´werken´ zijn erg vriendelijk omdat het allemaal vrijwilligers zijn. Dit is de kans om als hulpbehoevende tóch makkelijk op vakantie te kunnen. Ik wordt er helemaal enthousiast van als ik er over vertel. We hebben veel ouderen reizen, maar afgelopen week was het een jongeren reis. Het was zo ontzettend bijzonder! Ik kan nog veel van jongeren die bijvoorbeeld niet kunnen lopen, leren. Ze staan zo vrolijk in het leven, maken er elke dag weer een feestje van. Ze zien bijna alles positief en zijn erg optimistisch.

Nu ik het er toch over heb, dat positieve is lang niet overal te zien. De laatste tijd hoor ik steeds meer mensen over de winterdip. Het is pas herfst, maar het blijkt lastig te zijn om de mooie dingen van de het leven te zien. Als ik buiten loop, kijk ik overweldigend van al het moois om me heen. Blaadjes zie ik uit de bomen vallen, oranje, rode en gele kleuren komen mij lachend tegemoet. Het is misschien dan ook de regen, gure wind, donkere wolken, mist, wat de mensen treurig maakt. Nu moeten we het binnen weer vrolijk zien te maken.

Ik zou zeggen zet lekker de houtkachel aan, trek je wollen sokken aan, pak er een dekentje bij, filmpje en een warme kop chocolademelk, die doen wonderen. Maar goed dat ben ik. Het liefst doe ik dat elke dag, de hele dag. Maar er moet ook gewerkt worden, stage lopen, met vriendinnen afspreken, naar mijn studenten verenging, huiswerk, werken in de thuiszorg, werken in de horeca en natuurlijk moet ik mijn kamer ook nog opruimen...

vrijheid of tijd

Ik kijk op de klok. Het voelt alsof de tijd mij inhaalt.
Over twee weken is de zomervakantie voorbij. Ik ben bijna alweer toe aan vakantie, ik heb zo veel gewerkt. De tijd vliegt voorbij alsof het geen tijd is. Alsof we geen tijd nodig hebben. Hoewel we in werkelijkheid te kort komen.

Eigenlijk zijn we altijd maar druk. We rennen rond als kippen zonder kop. Doen van alles tegelijk, en willen van alles geregeld hebben. Een cadeau voor hem, een jurk voor haar, een dossier voor je leidinggevende, een overdracht voor je collega en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Gelukkig is er die vakantie. Die vakantie van het jaar, waarbij heel Nederland vrij is. Vrij van werk, school, het moeten. Vrij om te doen wat we willen doen. De helft vertrekt naar het buitenland. De een gaat naar Frankrijk, de ander blijft liever in Nederland en gaat naar Zeeland en weer een ander kiest voor een verre reis naar Azië. Ik zelf ben naar Turkije geweest. Nog net voor er een strijd kwam vanuit Turkije naar de IS..

Wat daar gebeurt. Daar willen we liever niet naar kijken. We kijken de andere kant op, draaien ons om en gaan door met ons werk, gezin en vakantie.

Nee zij hebben geen vakantie, laat staan vrijheid. Vluchten voor hun geloof, afkomst of wat
dan ook. Misschien willen we er wel wat aan doen, maar voelen we ons machteloos, wat kunnen we dan doen? Geld inzamelacties? Sponsorlopen? Kleding geven? Het voelt nutteloos als je hoort hoeveel mensen het zijn. Als je hoort hoeveel mensen overal in Europa stranden. Letterlijk stranden.. Ze hebben niets, kunnen nergens heen, komen aan op stranden waar duizenden toeristen op vakantie zijn. We doen onze ogen dicht. We kunnen ze moeilijk een zonnebril en handoek in de handen drukken of wel? 

Misschien wordt er ons wel te weinig verteld. We worden niet voorbereid op vluchtelingen, een enkeling neemt ze in huis, verder blijft het stil. Grote stukken in de krant van mensen die helden zijn omdat ze een vluchteling onderdak hebben geboden. Hoort het niet normaal te zijn? Normaal, om iemand die achterna gezeten wordt, vermoord kan worden, iemand die misschien al wel zijn hele familie moest achterlaten, te helpen? 

Het is moeilijk zulke crisis momenten, we willen wel, maar het lukt niet. We komen plaats te kort, tijd te kort om een goed plan te bedenken. Die tijd, die haalt ons aldoor maar in. En wij? Wij hebben geen idee en leven ons eigen leven, omdat we zelf tijd te kort komen. 

Maak het verschil

Soms staat de wereld weer even stil. Gebeuren er ineens een op één stapeling van gebeurtenissen, die je even stil houden, zodat je even niets meer te zeggen hebt. Dat hoeft ook niet altijd, maar het laat wel zien hoe veel impact zo'n gebeurtenis kan hebben.

Een voorbeeld van zo'n gebeurtenis is bijvoorbeeld, de aardbevingen in Nepal, de epidemie Ebola dat uitbrak of een oorlog die maar niet stopt. Het kan ook veel kleiner, je buurman die de heg van je oude overbuurvrouw snoeit, het kind die zijn opa helpt de straat over te steken, of toch die achterburen waar ingebroken is.

De stilte wacht geduldig tot alle woorden, plannen en oordelen door de wind zijn weggewaaid.

Apart eigenlijk, hoe ik gewoon doorleef, alsof er niets aan de hand is, alsof iedereen zo rijk gezegend als ik is. Ik denk dat iedereen het verschil kan maken. Jij bent het
verschil. Willen we allemaal immers niet dat wanneer jij weg bent, ze je missen? 

Het begint allemaal met je hart. Jij en God. God en jij. -Max Lucado

Max Lucado is één van de beste christelijke auteurs. Hij schrijft samen met zijn dochter, Jenna, een prachtig boek;'Maak het verschil'.

Hij zegt:"jij wilt goed doen. Jij wilt dat je leven ertoe doet. Jij wilt je leven zo leven, dat de wereld blij zal zijn dat je het deed.

Ik denk dat dit bij iedereen wel speelt, misschien bij sommigen wel onbewust, maar je wilt stiekem toch gezien worden. Dat mensen achter je rug om, positief praten over je. Er is maar één ding wat daarvoor zorgt. Dat ben jij. Jij kunt er voor zorgen dat je een licht bent voor anderen, een steun, jij kunt er voor zorgen dat anderen voelen wat liefde is. Wacht niet langer, maak het verschil!

Geniet van de stilte die je voelt, en kijk eens om je heen, wat kun je doen?

Wil jij ook het tijdschrift "Stil de reis naar binnen"? Ga dan naar deze link:
http://www.switchtosilence.com/glossy/
Heb je wel interesse in het boek "Maak het verschil"? Ga dan naar deze link:
http://www.kok.nl/boek/maak-het-verschil/

De toekomst van een verpleegkundige student

"Verpleegkundigen grote werkdruk" "Ziekenhuizen gaan meer op HBO niveau doen" "Strengere eisen verpleegkundigen" grote kranten koppen, artikels en columns prenten de zinnen in onze hoofden. Het is volgens mij wel duidelijk, de werkdruk voor verpleegkundigen wordt steeds groter. De regels worden behoorlijk aangescherpt en ook de protocollen goed onder de loep genomen. Slik.

Het is van groot belang dat de zorg in ziekenhuizen, de thuiszorg, gehandicapten zorg en/of revalidatiecentrums etc. goed is. Laat dat duidelijk zijn. Toch lijkt het er op dat wij als studenten in de toekomst steeds minder 'zorg' mogen verlenen. De liefde, tijd en aandacht in dit vak lijkt verloren te gaan en door onze vingers heen te glippen, waarbij we als mensen van de zorg, nog de laatste strohalm vast grijpen en tussen alle druk, korte tijd, geld en regels, een beetje liefde, tijd en aandacht geven. Want dat is waarvoor wij dit doen! Of wacht laat ik voor mijzelf spreken, dat is waarvoor ik dit mooie beroep beoefen. Het lijkt mij ontzettend mooi om later lerares verpleegkundige te zijn, zodat ik ook aan de nieuwe studenten later, door kan geven welke mooie kanten de zorg heeft. 

Want die zijn er overvloedig. Elke dag weer een lach op iemand zijn of haar gezicht toveren, zien dat die wond tóch wel genezen is, dat iemand toch de doorzettingsvermogen heeft gekregen om goed te revalideren of dat iemand door dat goede gesprek met jou, ondanks die overleden broer, toch met een voorzichtige glimlach wegloopt. Keer op keer zijn er die hoogtepunten, die jou dag maken.

Het is voor de mbo-ers onder ons, één grote onduidelijkheid. Ik hoorde iemand eens zeggen: "Veel mensen hebben niet door wat wij allemaal doen en met hoeveel wij eigenlijk zijn" met hoeveel wij eigenlijk zijn.. over die woorden moet ik nadenken, ik bedoel, natuurlijk ik begrijp de ziekenhuizen wel die meer HBO-ers wil hebben, maar wij dan? Wij zijn met ontzettend veel studenten, die kun je toch niet zo maar allemaal de verzorgingshuizen in sturen?
Ze verwachtten dat er meer mbo-ers gaan doorstuderen, juist terwijl de overheid bezuinigd op studenten. Weg studiefinanciering. De vraag is zelfs of wij, als mbo-ers, HBO nog wel verkort mogen gaan doen. Het is lastig om tussen de bomen het bos nog te zien. Ik denk dat het goed is dat wij als verpleegkundigen in opleiding, gewoon afwachtten en onze opleiding doorzetten. Uiteindelijk zal er wel een oplossing komen voor ons.

Ik sla de pagina van de krant om, druk op 'kruisje' in het beeldscherm en scrol omlaag in de columns. Misschien is het beter om niet te weten wat de toekomst van een verpleegkundige ons brengt. 

dromen wensen

"De meeste drooomen zijn bedrog" zingt Marco Borsato luid door de speakers. Terwijl anderen hard mee zingen denk ik er nog even over na, hoezo de meeste dromen zijn bedrog? Als je iets écht wil dan lukt het ook, is mij van jongs af aan al mee gegeven.

Wat droom ik eigenlijk, wat wil ik dan echt? De vragen waar ik mij mee bezig houd de afgelopen tijd. Ik wil met God leven, dat staat op nummer 1, daarom ga ik eind deze maand belijdenis doen. Maar wat wil ik nog meer? een lastige vraag. Ik wil een goede verpleegkundige worden, maar deze vraag beangstigd mij ook gelijk, als verpleegkundige moet je veel weten, gaat mij dat wel lukken? 'Als je echt iets wil, dan lukt het ook' ik denk nog eens aan de woorden van mijn vader. Oke, ik zet hem tussen het lijstje dromen. Wat wil ik nog meer? vroeger wilde ik een bekende zangeres worden, model en prinses. Mooie dromen waren dat. Ik denk dat ik het niet echt wilde, want er is nog niets van uit gekomen. 

Heerlijk vind ik het om te reizen, zei ik eens tegen mijn vriendin. Een beetje raar, want ik ben in mijn leven één keer in mijn eentje uit Europa geweest. Maar toch lijkt het mij gewoon heerlijk, de geur van een ander land, het cultuurtje wat er heerst, de verschillende soorten mensen, alles bij elkaar denk ik dat ik kan genieten van het idee dat ik in een ander land ben en ik weet zeker, heel zeker, dat ik nog veel ga reizen.

Ik vraag mij af of ik nog meer dromen heb, ja natuurlijk ik wil ook parachutespringen, bungeejumpen en andere halsbrekende dingen doen, maar is dat echt een droom? Wat kun je een droom noemen, dat je een knappe man ontmoet, die naast knap ook ontzettend lief en zorgzaam is en waarmee je kunt trouwen? Ik weet niet of dat een droom of een wens is. Het woordenboek zegt:

een wens = Verlangen, iets waar men naar uitziet. 
een droom = Gedachte waarvan met graag had gehad dat ze werkelijkheid werd.
lijkt mij hetzelfde.

Ach misschien moet ik mij niet druk maken op wanneer het een droom is of wanneer een wens, ik denk dat het het belangrijkst is wanneer je wenst dat je droomt, zodat je kan verlangen naar iets wat je graag wil!

En ik? Ik zing hard mee met Marco Borsato.

liften, terug in de tijd

Ooit eens gelift? Voor dit weekend ik namelijk nog niet. En ik kan je vertellen, het is een geweldige ervaring!

Eigenlijk is het heel handig. Je hoeft zo minder vaak in je eentje te reizen, en ook op de weg wordt het minder druk, zodat er ook minder files zijn. Toch lijkt het of de overheid het liften niet zo'n goed plan vindt. Op steeds minder plekken mag je als lifter staan en wordt je steeds vaker weggestuurd.
Zo mag je terwijl iemand aan het tanken is, niet vragen of je mee mag liften, niet aan de kant van de weg staan en kijken veel mensen je nu raar aan als je vraagt of je mee mag reizen. Terwijl ik er alleen nog maar voordelen in heb gezien, misschien moeten ze zelf eens liften, dan weten ze gelijk hoe leuk het eigenlijk is! Soms is het lang wachten, maar je hebt leuke gesprekken, ontmoet zoveel mensen en leert er eigenlijk ook nog eens veel van!

mijn opa vertelde dat ze vroeger speciale 'liftplekken' hadden. Een soort bus halte maar dan speciaal voor lifters, daar stonden dan zo'n stuk of 30/40 mensen, vaak studenten, met bordjes, met hun duimen te zwaaien hopend op een goede snelle lift. Super gaaf idee, vind ik! Als we toch eens terug in de tijd konden :)

           "liften is een origineel, 
           leerzaam en duurzaam idee"

Ik merkte wel dat het in het buitenland makkelijker ging, hier waren de mensen vriendelijker, werden we niet weggestuurd en brachten ze ons sneller naar een plek ver weg van waar wij stonden. Misschien komt het omdat Nederlanders toch iets sneller bang zijn om lifters mee te nemen, straks gebeurd er iets, is diegene die je meeneemt niet te vertrouwen, ergens snap ik ze wel.

Het leuke was, wij gingen met een groep van 70 studenten, die weer in setjes van 2 gingen dus 35 koppels. dus toen wij aankwamen op een groot tankstation midden in Duitsland, stonden daar nog zo'n 5 andere koppels van NSZ! dat was zo'n fijn moment, toen hebben we met z'n allen lekker gegeten en gechillt, terwijl er verschillende stellen om de beurten een lift verder namen.

Onze eindbestemming was Frankfurt, wat een mooie stad! We hebben ontzettend genoten met zijn allen. Hoewel er ook een paar koppels niet verder kwamen en om half 5 's nachts opgehaald moesten worden met de auto op verschillende plekken in Duitsland (misschien is dat een groot nadeel).

Maar ik weet genoeg, ons volgende 'liftweekend' is alweer gepland!

weather & fashion

Wat zei ik de vorige keer ook al weer over lente kriebels? Het regent alleen maar hier, nog niet echt lente dus. Maar al wel genoeg lente om leuke dingen te doen. zomer dingen. Al surfend op het internet, op zoek naar jurkjes, en leuke schoenen, buienradar in de gaten houdend, voor wanneer wel even het zonnetje schijnt in Nederland. Want wanneer dat zo is, gaan de Nederlanders, massaal naar terrasjes, met hun hoeden en zonnebrillen op. En ik geef eerlijk toe, ik ben er ook zo één.
Want wat is er nou niet lekkerder dan in de zon zittend kijkend naar alle mensen die voorbij lopen?

Maar dat wordt nog even wachten voor ons. Ach, we vermaken ons wel. Hebben jullie ook al gehoord van de app; Happening? ontzettend lach wekkend. Deze app, heeft eigenlijk heel veel, maar als je een groep aan maakt, heb je bijvoorbeeld 'selfietime', waarbij je allemaal 2 uur de tijd hebt om een selfie te maken. Of dan heb je een rankinggame, waarbij je al je groepsgenoten een plek moet geven, bijvoorbeeld "Who dresses best?" en dan moet jij een top 3 aan vinken.
Zo leer je elkaar ook nog eens goed kennen!
Maar één van de leukste dingen die je kunt doen is 'photo hunt', hier kun je ook punten mee winnen.
Zo moet je bijvoorbeeld zo snel mogelijk een selfie maken met gras in je mond, wanneer je de eerste bent die de selfie gemaakt heeft, krijg je 10 punten, de anderen 2.
Als je een groep hebt die heel actief is, gaat er nog best wat tijd in zitten, dus in dat geval, hou ik wel vol tot het echt lekker weer is! :)

Maar wat voor kleren doe je aan als je regenachtig weer hebt en het is lente?
Dit soort troubles zijn er elke ochtend weer, en daarom heb ik even wat fashion items op een rijtje gezet:

Door een baggy broek, met een iets losser shirt,
hou je het casual. 

draag bijvoorbeeld vrolijke kleuren,
Zo hou je de lente er steeds weer bij. 

Door een mooie hoed, lijk je al gelijk een shiny!

Door een lange jas krijg je het niet koud
en ziet het er stylish uit. 

Hier heb je hem weer, de lange jas.
Handig voor in de winter,
maar ook voor een koude lente!

stylish, vernieuwend en origineel, de tuinbroek.
Voor de lente, een must have. 

Tot slot, heerlijk zomers, is toch lekker warm voor de koude wind,
en je bent toch die ene mode icoon.

Lente kriebels

Oei ik kreeg weer schrijfkriebels, tijd voor een nieuw verhaal!

Of zijn het de lente kriebels al? De laatste tijd is het steeds vaker heerlijk weer en schijnt het zonnetjes door de bomen door, hier op de Veluwe. Volgende week is het al weer voorjaarsvakantie, ik heb er zin in! Wat vliegt de tijd dan hé. Er gebeurd ook zo veel, en als je druk bent, is voor je het weet de dag alweer om. 

Probeer daarom wel de geniet momentjes elke dag weer op te zoeken! 

Zoals zaterdag, ik kwam zaterdag moe, maar voldaan thuis van een lang avondje skiën in Bottrop, dit is in Duitsland. Ik zag thuis op tafel een grote envelop liggen en mijn naam stond er in mooie letters opgedrukt. Slik, "van wie zal dit nu zijn" dacht ik. Ik opende de envelop en zag een prachtig kaart met een tof verhaal van mijn lieve zus. Zij gaat in mei trouwen en vroeg, in de mooie kaart, of ik haar getuige wilde zijn! Dit zie ik natuurlijk als een ongelofelijke eer. Hoe gaaf is dat, dat je mag getuigen dat je zus met haar lieve 'man' gaat trouwen! 

Zondag heb ik nog met wat leuke mensen, een winter barbecue gehad! Wie bedenkt dat nu? En weet je, het is ontzettend leuk om te doen, zoiets vergeet je echt niet snel! Met ondergaande zon, uitgestrekte weilanden, een kampvuurtje en warme dekens, zaten wij heerlijk buiten te eten!

 Of zoals maandag, samen met mijn zusje en zus, proberen we nu elke maandag en dinsdag, hard te lopen. Afgelopen maandag was het zo mooi weer, dat we besloten 's middags te gaan rennen en het bos in te gaan. Rond een uur of vier, vertrokken we al rennend van ons huis. Het bos was beautiful en we genoten allemaal van de prachtige hei, zonsondergang en in de verte de stieren. We renden en liepen en.. waar zijn we eigenlijk? Na een hele grote omweg, kwamen we weer thuis, een ander halfuur later. Maar het was niet erg, we hadden genoten van dit 'kleine' momentje.

Ik denk dat het belangrijk is dat je zulke mooie dingen doet of laat gebeuren. Voor later voor de mooie verhalen voor je kinderen, of voor het brengen van een veilige omgeving en mooie herinneringen, ook is het belangrijk om God niet te vergeten hierbij, want zonder hem, kun je niet leven. 

Bedank Hem voor alles wat hij je geeft en bid voor de kleine mooie momentjes. Ook de rustmomentjes die je af en toe zo nodig hebt mag je namelijk bij hem neerleggen! Ik weet zeker dat God een plan voor je heeft, en misschien niet gelijk je gebeden verhoort, maar dit kan nog zeker komen! Trust Him.

Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt maar wordt niet moe, hij rent maar raakt niet uitgeput.

Jesaja 40:31

Gewone taal

De bijbel in Gewone Taal. Heb jij hem al?

Ik kreeg hem van mijn ouders. Nu probeer ik er elke dag in te lezen. En weetje? het werkt! Ik wordt er ontzettend vrolijk van, ook denk ik meer na over het feit waarvoor wij leven en hoe ik leef. 

Mijn vriendin vertelde mij pas geleden iets, waarvan ik niet wist wat ik ervan moest denken. Dagen liep ik er mee rond. Gelukkig konden we er goed over praten. 

Na een weekend van Navigators (weetje nog toen ik vertelde over NSZ?) vol met passie voor geloof, besloot ik om elke dag voor mijn vriendin te bidden. Het voelde zo fijn om met God te praten! Ik kon alles kwijt zonder dat ik het gevoel dat iemand over mij oordeelde. Dit moest ik veel vaker doen!

"Be the reason someone smiles today"

De gewone taal in de bijbel is niet altijd fijn, de zinnen waar woorden kracht, passie en genade in zaten, die zijn er veel minder. Toch kan ik nu de bijbel veel meer als een roman lezen. En geniet ik er van dat God "gewoon" met mij praat.


Wil je de bijbel bestellen? dat kan via deze link:
http://bijbelingewonetaal.nl/producten/

Afscheid nemen bestaat niet

De laatste week is aangebroken.
Na een stage van 20 weken, is het mij gelukt!
Mede door alle begeleidsters die ik had, heb ik mijn stage volbracht.

Ik heb veel gave dingen gezien, gehoord en geleerd.
Van mensen met grote open wonden tot mensen met Dementie.
Hier zit zo veel verschil in!
Er zijn verschillende mensen overleden, mensen waar je stiekem toch wel van begint te houden, mensen waar je een band mee hebt opgebouwd. Slik. Ik vind het toch wel moeilijk om hier nu weg te gaan. Zoveel mensen waar je iedere week wel tenminste één keer kwam.
Toch is dit de professionaliteit wat je leert met je studie. Het van dichtbij zorgen voor mensen maar toch genoeg afstand bewaren dat het je niet emotioneel raakt. lastig.

Soms kwam je bij mensen en dan vertelden ze hele mooie verhalen over vroeger, dan moest je ergens toch een beetje opschieten in verband met de tijdsdruk, maar van die kleine momentjes kan ik zó genieten. Of dat je bij mensen kwam die de koffie al voor je klaar hadden staan, omdat ze weten dat je er op die tijd en op dat moment aan toe bent. Mensen die je voor alles in vertrouwen namen, dat je echt verbaast stond te kijken. Hele jonge mensen die al ziektes, stoma's en/of katheters hebben.

Misschien mag ik hier vakantiewerk doen. Ik ben benieuwd, en heel stiekem, lijkt het mij ontzettend gaaf als het kan! Ik bedoel al die mensen die je weer tegen gaat komen, alle dingen die je leert, ervaring die je op doet, daar zou ik wel voor willen werken deze zomer!
De zorg kan voor zoveel mooie dingen zorgen. Zoveel liefde dat er is. Wanneer je liefde deelt met mensen merk je dat je er zelf ook rijker van wordt, je krijgt er zoveel voor terug!

fietsiefoetsie

Ze was mijn beste maatje. Waar ik was, was zij ook. Verre tochten, in weer en wind, maar ook kleine tripjes zoals even naar de supermarkt, ze ging altijd mee. Nu heeft ze mij verlaten. Ergens op weg, misschien wel naar het buitenland, of ze ondergaat nu een grote make-over. Waar zou ze zijn?

Mijn fiets.

Het begon op een rustige zondagavond. Samen met een lieve vriendin ging ik naar Zwolle. We hadden besloten dat we met de bus gingen, er was een harde wind en we hadden gewoon niet zo'n zin om te fietsen. Maar omdat ik achter in ons mooie dorpje woon, waar geen busstation is, moest ik eerst met de fiets daar naar toe. We zetten allebei onze fiets in de kleine fietsenstalling, naast de bushalte, doen hem op slot en stappen in de bus.

Hier stond ze nog te schitteren in onze garage

Blij stapten we het gebouw uit. Dat was een hele mooie dienst. Prachtige liederen gezongen en een hele mooie 'preek'. We waren ontzettend blij dat we gegaan waren. Met goede moed voor deze week, konden we er weer tegen aan. We stapten ontzettend melig (in een stemming dat je steeds moet lachen, ook al is er niks echt leuk) de bus in. Toen we weer bij het goeie stationnetje waren, stapten we uit. We liepen naar de overkant, waar onze fietsen zouden moeten staan. Ik zag het gelijk. "Mijn.. mijn fiets, waar is hij?". Terwijl mijn vriendin al rond rende om te kijken of hij echt niet achter die boom daar verderop stond, keek ik versteend naar de plek waar mijn fiets hoorde te staan. Vier jaar lang was het mijn beste maatje. Bijna elke dag gebruikte ik haar.

Omdat ik nu mijn lesje wel geleerd heb, zijn hier nog wat tips om ervoor te zorgen dat jouw fiets niet ook gestolen wordt!:

1. Bewaakte stalling

Zet je fiets in een bewaakte stalling. Soms kost dit geld, maar steeds meer stallingen zijn gratis.

2. Gebruik twee sloten

Investeer in twee goede sloten: een stevig ringslot door het achterwiel en een goed kabel- ketting- of beugelslot door het voorwiel. Zorg dat dit slot ook vastzit aan een object, zoals een paaltje of fietsenrek.

3. Maak het slot 'hoog' vast en zorg voor weinig speling

Als een slot op de grond hangt is het makkelijk kapot te slaan met een steen. Een dief kan bovendien met een betonschaar makkelijk extra kracht uitoefenen. Zorg er eveneens voor dat er zo weinig mogelijk speling zit in je kettingslot. Draai hem zo vaak mogelijk om je frame of om datgene waar je hem aan vast maakt. Als je kettingslot strak staat kunnen dieven minder goed d.m.v. draaien je kettingslot door midden breken!

4. Stal op een goed verlichte, zichtbare plek

Plaats de fiets niet op een plek waar veel mensen voorbij lopen, mensen kijken nauwelijks om zich heen en door alle bewegingen valt de dief minder op. Stal je fiets ergens waar veel licht is en waar mensen zicht op hebben, zoals tegenover een bushalte of terras.

5. Graveren

Je kunt je fiets laten graveren met je eigen postcode en huisnummer. Neem contact op met jouw gemeente om te informeren wat de mogelijkheden zijn. Bewaar gegevens van de fiets (zoals framenummer, type en kleur) goed.

6.Ventiel                                                                                                                                             Laat het ventiel kort langs je slot zetten, dieven proberen je slot open te breken met schroevendraaier maar als je je ventiel er langs zet is er teveel risico dat het ventiel ook afbreekt en daar hebben ze niks aan.

of koop gewoon een oud-stations-fietsje..

Een healthy life

Happy new year!
Het nieuwe jaar ben ik heerlijk feestend in gegaan. Terwijl de ouderen op new year eve nog een oliebol aten, ben ik vergezeld door mijn vriendinnen, Zwollywood in gegaan. Om 00.00uur waren we allemaal even thuis om onze lieve familie een zoen te geven, en een rondje door ons leuke dorpje te fietsen. Hierna fietsten (oh my!) we met z'n allen naar de big city Zwolle. Even later liepen we door de vrolijke straten. Een biertje in de ene hand en onze mobieltjes in de andere.
Toen de zon voorzichtig op kwam leek het ons tijd om naar huis te gaan. De één had gezoend met de ene jongen, de andere gekletst met een oude vriend. Al kletsend en vol verhalen zijn we weer naar huis gegaan.

Voornemens, luisteren wij daar wel naar? Of zijn ze er, om te overtreden?


Velen hebben er naar gevraagd. Voornemens. `Ach, joh, wat maakt het uit` antwoordde ik dan.
Stiekem lijkt het mij gaaf om heerlijk healthy te leven. Met een gezond cocktailtje hier en een suikervrije muffin daar. Het nieuwe boek Power Food van Rens Kroes brengt hopelijk verandering. Zij streeft voor een happy life, dóór gezond eten.
Terwijl ik dit prachtig uitziende boek doorblader, raak ik steeds enthousiaster. Ik kijk naar de ingrediënten. Hymalaya zout, kokosolie, agavesiroop, goijbessen, chlorrelapoeder en zo kan ik nog wel even door gaan. Slik. Waar ga ik dat ooit vinden? Die voornemens heb ik al drie keer dit jaar genegeerd. maar hé! we hebben nog 360 dagen to change! En geef toe een heerlijk stuk suikerbrood kan toch niemand weerstaan? en chocolade en dropjes en koekjes en kniepertjes en nog meer chocolade  en..
Ondertussen heb ik wel een heerlijk receptje gevonden to try. Een perfect uitprobeersel.

BREAKFAST CAKE

Bereidingstijd:                                     
5 minuten.

Ingrediënten:
-4 eieren
-4 bananen
-120 g havervlokken
-2 tl kaneel
-1 tl vanillepoeder, ongezoet 
-1 handje gedroogde moerbessen
-1 handje gedroogde goijbessen

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180 graden. Doe alle ingredienten, behalve de moerbessen en de goijbessen, in de blender en mix tot de inhoud dik en romig is. Schenk het mengsel in een kom en doe de rest van de vruchten erbij. Roer goed! Doe vervolgens de massa in een cakevorm (circa 30cm), ingevet met kokosolie, en zet deze in de oven. Na 25 minuten is je cake klaar! Eetsmakelijk!