Afscheid nemen bestaat niet

De laatste week is aangebroken.
Na een stage van 20 weken, is het mij gelukt!
Mede door alle begeleidsters die ik had, heb ik mijn stage volbracht.

Ik heb veel gave dingen gezien, gehoord en geleerd.
Van mensen met grote open wonden tot mensen met Dementie.
Hier zit zo veel verschil in!
Er zijn verschillende mensen overleden, mensen waar je stiekem toch wel van begint te houden, mensen waar je een band mee hebt opgebouwd. Slik. Ik vind het toch wel moeilijk om hier nu weg te gaan. Zoveel mensen waar je iedere week wel tenminste één keer kwam.
Toch is dit de professionaliteit wat je leert met je studie. Het van dichtbij zorgen voor mensen maar toch genoeg afstand bewaren dat het je niet emotioneel raakt. lastig.

Soms kwam je bij mensen en dan vertelden ze hele mooie verhalen over vroeger, dan moest je ergens toch een beetje opschieten in verband met de tijdsdruk, maar van die kleine momentjes kan ik zó genieten. Of dat je bij mensen kwam die de koffie al voor je klaar hadden staan, omdat ze weten dat je er op die tijd en op dat moment aan toe bent. Mensen die je voor alles in vertrouwen namen, dat je echt verbaast stond te kijken. Hele jonge mensen die al ziektes, stoma's en/of katheters hebben.

Misschien mag ik hier vakantiewerk doen. Ik ben benieuwd, en heel stiekem, lijkt het mij ontzettend gaaf als het kan! Ik bedoel al die mensen die je weer tegen gaat komen, alle dingen die je leert, ervaring die je op doet, daar zou ik wel voor willen werken deze zomer!
De zorg kan voor zoveel mooie dingen zorgen. Zoveel liefde dat er is. Wanneer je liefde deelt met mensen merk je dat je er zelf ook rijker van wordt, je krijgt er zoveel voor terug!